Portret Polaków XIX wiek + teka z 12 obrazami

W historii Polski szczególne miejsce zajmuje XIX wiek. Państwa polskiego nie było wtedy na mapie Europy, w wyniku rozbiorów (1772–1795) jego ziemie zostały zagarnięte przez Rosję, Prusy i Austrię. Kilka pokoleń mieszkańców Rzeczypospolitej stało się obywatelami obcych państw, które często nastawione były wrogo do polskiej kultury. Przedstawiciele wszystkich stanów, szlachta, duchowieństwo, mieszczanie i ludność wiejska, dzielili wspólnie los poddanych wobec zaborców. Niektórzy nie godzili się na taki stan rzeczy, dochodziło do zbrojnych powstań, które kończyły się porażką. Wielu Polaków emigrowało z kraju, i z daleka, najczęściej z Paryża, próbowało wpływać na bieg wydarzeń politycznych. W każdym pokoleniu Polaków żyjącym w tamtych czasach byli ludzie marzący o tym, aby odrodziło się niepodległe państwo. W podzielonym kraju było to pragnienie, które jednoczyło ludzi wszystkich stanów. Polska przed rozbiorami była państwem bardzo zróżnicowanym. Zajmowała rozległy obszar Europy środkowowschodniej i była zamieszkiwana przez ludzi wielu narodów i religii. Dominującą część społeczeństwa stanowili Polacy zamieszkujący głównie zachodnią część kraju. Liczną grupę stanowili Litwini na północy, Rusini na wschodzie. Ponadto, zamieszkiwali Polskę m. in. Niemcy, Żydzi i Ormianie. (...) Zainteresowanie Polską powracało w Europie w XIX wieku raz po raz, kiedy gasły nieudane powstania i fale emigrantów kierowały się na Zachód. Salony polityczne i prasa z sympatią odnosiły się do narodu, który ponosił ofiary w walce. Polacy stawiani byli często za wzór ludzi ceniących wolność i prawo. Nic dziwnego, że w wielu XIX-wiecznych albumach o strojach światowych, publikowanych przez francuskie i niemieckie oficyny wydawnicze, strój mieszkańców Polski zajmował pierwszoplanowe miejsce. Podobał się zwłaszcza strój szlachecki z wyraźnym wpływem kultury orientalnej, jak na przykład kontusze z wyłogami, szerokie wzorzyste pasy, wielkie czapy z kitami i guzami. Przepych tkanin dopełniała egzotyczna dla obcokrajowca szabla u pasa szlachetnie urodzonego Polaka. W ślad za tym pojawiło się zainteresowanie przedstawicielami innych stanów społeczeństwa ziem polskich, a więc mieszczanami i ludnością wiejską. Co znamienne, za Polaków uważano wszystkich mieszkańców terenów w granicach dawnej Rzeczypospolitej. W publikacjach pokazujących ludność polską w tradycyjnych strojach obok etnicznych Polaków znajdujemy wizerunki Litwinów, Rusinów i Kozaków. W XIX wieku nie stosowano kategorii, jakimi kolejne pokolenia ludzi odgradzał od siebie nacjonalizm. Przedstawiając portrety Polaków artyści mieli na myśli obywateli wszystkich ziem od Dźwiny i Dniestru na wschodzie po Odrę na zachodzie. Od czasu kiedy powstawały dzieła niektórych zaprezentowanych autorów minęły niemal dwa wieki. Oglądając dzisiaj portrety ludzi z tamtych lat możemy przeżyć fascynującą przygodę spotkania z pięknem, które przemija i z pasją artystów, która pozostawia niezatarty ślad. Grzegorz Graff (fragment wstępu do książki) W albumie zamieściliśmy 187 obrazów, rysunków i litografii takich artystów jak: Jan Piotr Norblin, Michał Stachowicz, Jan Lewicki, Ksawery Prek, Kajetan Kielisiński, Wojciech Gerson i Walery Eliasz. Dodatkowo dokładamy do tego wyjątkowego albumu tekę z dwunastoma reprodukcjami dzieł z albumu. Tytuł: Portret Polaków XIX wiek Seria: Skarby kultury i literatury polskiej Wydawca: Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza Rok wydania: 2011 r. Oprawa: TWARDA PEŁNA SKÓRA ZE ZŁOCENIAMI, OBCIĘCIA KART ZŁOCONE Strony: 216 Wymiary: 34x24,5 cm ISBN: 978-83-931437-2-6 Numer egzemplarza: zafoliowany TEKA zawiera 12 reprodukcji o wymiarze zewn. planszy 30x23,5cm