Józef Chełmoński to malarz znany wszystkim doskonale z takich obrazów jak przedstawiający bitwę z czasów Konfederacji Barskiej „Kazimierz Pułaski pod Częstochową” czy dzieł, których tematem są rozmaite scenki rodzajowe, a także słynnych, końskich „czwórek” i „trójek”. Warto pamiętać, iż spod pędzla tego artysty wyszły również dwa wizerunki dworów polskich.
Pierwszy, zatytułowany „Zima. Dworek o zmierzchu” przedstawia mały dwór na wzgórzu osadzony w ulubionej aurze malarza. Obraz z 1906 roku podziwiać można w Muzeum Śląskim w Katowicach. Drugie dzieło poświęcone dworowi polskiemu przedstawia siedzibę Chełmońskiego, w której spędził on ostatnie 25 lat swojego życia. Obraz znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Większość prac artysty przedstawia sceny z życia wsi polskiej i ukraińskiej. Na tych płótnach możemy odnaleźć budynki o tradycyjnych polskich rysach architektonicznych, stanowiących tło dla żywych scen rodzajowych. Przykładem niech będzie tu „Wypłata robocizny” z Muzeum Narodowego w Warszawie.
Józef Marian Chełmoński herbu Prawdzic (ur. 7 listopada 1849 w Boczkach, zm. 6 kwietnia 1914 w Kuklówce Zarzecznej) – polski malarz, reprezentant realizmu.
Pochodził ze zubożałej szlachty mazowieckiej. W latach 1867-1872 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej i w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona, 1872-1875 studiował w Akademii monachijskiej. W 1875 udał się do Paryża, gdzie zyskał dużą popularność dzięki oryginalnej tematyce swoich obrazów. Współpracował jako ilustrator z paryskim Le Monde Illustre. Zwiedzał Włochy, w latach 1872 i 1874-1875 odbył wycieczki na Podole i Ukrainę. W 1887 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie, w 1889 kupił dworek w Kuklówce. W tym czasie uczył malarstwa Pię Górską. (za wikipedia.com)
Bibliografia:
Łukasz Górka